- ANA SAYFA
- YAYINLAR
- BÜLTEN ARŞİV
- SAYI 61 YIL: 2006
- İKTİBAS: Babamın Kitapları
İKTİBAS: Babamın Kitapları
Ayşe Şener Yurtseven
- babam Halil İbrahim Şener’e-
Bir orman serinliğiydi evimiz. Güneş gölgelenmeye gelirdi.
Kitaplar; babamın kitapları. Ağaç kokardı.
Babamın eski kitapları; hepsi de babam gibi dinç bir yaşlı…
Babamın eskimeyen kitapları; medeniyetine sadık, kütüphane bekçisi; gece ve gündüz ayakta!
Her biri yıldız tohumlarını serpen bir gök rençperinin elinden dikilmiş, köklü, dallarından aydınlığı kopardığımız ağaçlardı. Hangi tecrübenin sonbaharından düştü olgunları; yaprak yaprak… Hangi mücellit derleyip topladı? Nerede vücut buldular? Hangi şefkatte tutuldular saatlerce? Kaç merak eğildi üstlerine? Kaç hüzün yağmuruna yakalandılar, öylece…
Kokusu solmayan, rengi kokan güzellik.
Kalbin dibi gözükmeyen kuyularında durulanmış güneş parlağı. Sarı yapraklar; eski kitapların sararmış sayfaları.
Gözlerinizi kapatıp tam ortasından kokladığınızda bir orman içine yürümeye başlarsınız. Kollarını iki yana açan ağaç kucağıdır onlar. Yaşamın söylediği neşeli yalanlara “dur!” diyen bir hüzün batımı, geceye başını eğmiş ay çıplağı.
Kitaplar babamın babası; sözünü tuttuğu, başını eğdiği, hizmet, hürmet ettiği…
Kitaplar babamın anası; “öf!” bile demediği…
Kitaplar babamın yari; yanak yanağa uyuyakaldığı…
Kitaplar; babamın yakını, hısımı, akrabası.
Kitapsızken huysuz bir ihtiyar. Kitaplıyken neşeli bir çocuk. Baş yastığı, oyuncağı. Uyuyacağında gözlerinin örtüsü. Kalktığında yüzüne serpinti.
•••
Kelebek akınına uğramış
Çiçekti.
Babamın masası.
Son -u olmayan- baharın
Ölümsüz kelebekleri…
Ya da dalları yerde
bir meyve ağacı.
Olgun tecrübelerin ağırlığı,
gövdesinde.
Yüzünü hatırlamıyorum;
Babaannemin kitap sevdalısı oğlunun.
Basamağı kitaplardan bir merdiven vardı,
bir de en üst basamakta gözleri.
Daha üstünde
Düşüncelerini tartan iki kefe;
Ağır mı ağır kaşları.
2024 Güz Programı
Vakıf faaliyetlerinin en gelenekseli olan seminerler, her yıl güz ve bahar dönemlerinde gerçekleşiyor.
DETAYLI BİLGİ